Mijmeringen

Hoe jij een ketting rijgt in december…

Heb jij dat wel eens gedaan, een ketting rijgen van hele kleine kraaltjes, die zo door je vingers glippen? Kleine glinsterende kraaltjes aan een dun draadje rijgen; zonder bril “want die heb ik nog he-le-maal niet nodig” en zonder haast -want dan lukt het al helemaal niet- .

Als een ketting van kleine kraaltjes, dat kan december ook zijn. Een verzameling kleine momenten van plezier, voldoening of geluk. Je kunt ze creeeren, oprapen en er een ketting van herinneringen van rijgen. Of je kunt ze laten lopen dan stuiteren ze weg, glinsterend en tikkend buiten je bereik. Net zo makkelijk.

Grijp zo’n moment als het daar is. Doe dat zonder “bril” – dus niet al te kritisch en perfectionistisch- en zonder haast – want dan lukt het niet. Doe verder niets, geniet. Voorzichtig, glinsterende momenten glippen zo door je vingers.

Raap ze op en rijg ze aan jouw ketting van herinneringen.

Groet Marieke

Wat worden jouw glinsterende momenten… ?

Bossen met harken

Het is herfst. Eindeloze hoeveelheden bladeren dansen door het land. Bossen met harken zouden we moeten hebben. Overal, in onze bossen, parken en straten. Zodat ze klaar staan. Voor iedereen. Om te gebruiken. Om ze op te harken, die bladeren en daarmee goed voor onszelf te zorgen.

Hoezo?

Door bezig te zijn met harken en je aandacht te geven aan die bladeren ben je in het hier en nu; en heeft je hoofd even een pauze van gedachten en denkwerk. Het geeft rust.

Maar je haalt meer uit harken.

Een schoon pad of een schone stoep. En als je harkt beweeg je. Bewegen, dat doen we bijna allemaal te weinig.Als je harkt ben je buiten; die frisse buitenlucht en het licht die doen goed.

Als je harkt bereik je resultaat; onder je vegende armen en handen raakt het opgeruimd; de grond lijkt zich strak en glad te trekken. Heel bevredigend. Als je harkt maak je iets met je handen en daarbij gebruik je je fantasie; je verzint waar je begint en hoe je die bladeren verzameld krijgt. Ruimte voor creatie, dat schiet er nogal eens bij in.

Dus hark en hark en hark; en je zorgt op alle fronten goed voor jezelf.

Hark jij ook deze herfst?

Vlieg of spin

Zeg eens eerlijk.

Ben jij de spin in het web van je leven?
Of ben jij meer het vliegje, dat gevangen zit in het web van een ander?
Een web dat langzaam jouw leven is geworden. Waar je braaf wacht op wat je overkomen zal.

En, is dat ook wat jij wilt met je leven?

Onderzoek het eens bij jezelf: die vlieg, die spin? Wie ben jij….

Mijmer eens over hoe jouw leven eruit zou kunnen zien. Wat zou jij willen?

Gun jezelf de support om uit dat web te stappen, want je hoeft niet altijd alles alleen te doen. Je komt er ook niet altijd vanzelf uit, uit zo’n web van gewoontes en patronen.

Ik hoor graag van je: vlieg of spin…..

Mona

Ik kocht een grote zak met sinaasappels bij de groenteboer. Op ongeveer de helft van die ronde, oranje ballen zit een sticker. En op die sticker staat ze. Mona Lisa. De vrouw die geen multitasker is, maar die gewoon mono is. Mona Lisa, zij die gewoon ‘is’.. die het zijn tot een kunst heeft verheven.

Al eeuwen lang, een ster in ‘zijn’.

Ik hou van veel ballen in de lucht houden, multitasken. Druk pellend, schillend en delend plak ik elke sticker die ik tegenkom op mijn hand. Om mezelf te herinneren aan mijn eigen stukjes mono; die zo onmisbaar zijn in mijn leven.

Even stilstaan, en net als Mona, er gewoon zijn.

Schaterlachen

Waarschijnlijk wel de mooiste emotie uitbarsting die ik ken. En die, ook onbeheerst, zelfs de goedkeuring van anderen kan wegdragen.

Een explosie van kracht en vreugde die zich, niet te remmen, vrolijk klaterend uitstort over zijn omgeving. Het gevoel wat je zelf hebt, de lichtheid, de lucht, het moment waarop stress als sneeuw voor de zon verdwijnt (-ja, soms maar voor even, maar toch)- . De reactie die dit bij omstanders brengt is minimaal een glimlach op de wangen.

Herkenbaar?

Wanneer deed jij dat voor het laatst, schaterlachen?